از تیم تحقیقاتی دانشگاه آزاد گرمی به کنفدراسیون دانشگاههای برتر
اینجا در زمین دانشگاهی وجود دارد که همه چیزش با دیگر دانشگاهها فرق دارد از نماز خانهی نیم متری که هیچگاه پر نمیشود بگیر تاااا کلاسهای کوچک که به زور 70 نفر در آن جای میدهند.
اینجا وقتی غذای دانشگاه خوب نباشد ،دانشجویان نه تنها همهی غذا را میخورند ،بلکه یک لیوان نوشابه هم به رگ میزنند تا غذای خورده شده هوس بالا آمدن نکند واعتصابشان را بدین گونه نشان میدهند.
آنجا متوسط سن دانشجویان 21 سال است اما اینجا تا دلتان بخواهد خالهها وعموهای بالای 50 سال دیده میشود و آدم نه تنها احساس غربت نمیکند بلکه فکر میکند به یک مهمانی دعوت شده.
اینجا بر خلاف آنجا برخی استادها قبل از امتحان، سوالها را به دانشجویان میرسانند اما بعضی از دانشجویان تیزهوش بخاطر اینکه اگر همه نمره قبولی بگیرند قضیه لو میرود ،به عمد !!! رفوزه میشوند تا کسی شک نکند. (آفرین بر این ایثارو از خود گذشتگی)
یک تفاوت بزرگ بین اینجا و آنجا اینست که آنجا به اشتباه به درس توجه میشود اما اینجا شهریه حرف اول و آخر را میزند یعنی اگر نیم ساعت شهریهات عقب بیفتد کارت با خانم کرام الکاتبین میباشد.
اینجا دانشگاه با دانشجویان شوخیهای لارج میکند که درک آن نیاز به زمان دارد مثلا چون تعداد کلاسها کم است و بخاطر اینکه همه بتوانند از کلاس استفاده کنند بجای ساعات " بیکاری" مینویسند "گارگاه" و چون گارگاهی وجود خارجی ندارد کسی به گارگاه نامرئی نمی آید و نهایتا به همین راحتی و با یک شوخی ساده، جا برای بقیه دانشجویان در کلاس باز میشود.
اینجا اگر سری به wc بزنید خواهی دید که در و دیوار و کف محل مذبور بوق بوق بووووق شده و حتی نمیتوانی بوق بوق بوووووق (مثل اینکه عوامل نفوذی پارازیت فرستادند و ارتباط قطع گردید، بگذریم)
و در نهایت امتیاز فوق العاده این دانشگاه که تمام داشگاههای جهان حسرت چنین فضایی را میکنند عبارتند از : حس همکاری و متحد شدن همه، به طرز عجیب و شگفت آمیزی حین برگزاری امتحانات . اینجا اگر بخواهی خودت درس بخوانی و تقلب نکنی ،همه بجای اسم واقعیت از کلمه ناشناختهای بنام " سوسول" استفاده میکنندو تو باید در آن لحظه خجالت بکشی و سرت را تا آغاز ترم بعد بلند نکنی.
تحقیقات در مورد این دانشگاه مرموز ادامه دارد . تحقیق بعدی روی کارکنان این دانشگاه خواهد بود .
تا گزارش بعدی ....................تماس فِرت.